Wyścig Pokoju
Pierwsza edycja Wyścigu Pokoju, czyli wyścigu kolarskiego, który stał się największym amatorskim wyścigiem organizowanym w Europie Wschodniej odbyła się w dniach 1-9 maja 1948 roku. Właściwie były to dwa równolegle rozgrywane wyścigi: Wyścig Pokoju Warszawa-Praga o długości 842 km (w dniach 1-5 maja) i Wyścig Pokoju Praga-Warszawa o długości 1144 km (w dniach 1-9 maja). Organizatorami tych wyścigów były dwa dzienniki polski „Głos Ludu” i czechosłowackie „Rudé Právo”.
Oba wyścigi zakończyły się zwycięstwem reprezentantów Jugosławii. Składający się z pięciu etapów wyścig z Warszawy do Pragi wygrał August Prosenik, a ośmioetapowy wyściga Praga-Warszawa Aleksander Zorić.
W wyścigu Warszawa-Praga uczestniczyło 65 kolarzy (w tym 16 nie należących do żadnej drużyny), a 52 ukończyło go. Pozostali kolarze byli członkami następujących ekip narodowych:
- Bułgaria
- Czechosłowacja I
- Czechosłowacja II
- Jugosławia I
- Jugosławia II
- Polska I
- Polska II
- Rumunia
- Węgry I
- Węgry II
W wyścigu Praga-Warszawa uczestniczyły ekipy o tych samych nazwach, z tym wyjątkiem, że Jugosławia wystawiła tylko jedną drużynę. Łącznie w tym wyścigu udział wzięło 53 kolarzy (w tym 15 bez przynależności drużynowej), a 39 ukończyło go.
Warszawa-Praga
Licząca 842 km trasa została podzielona na 5 głównie płaskich etapów (3 z metą w Polsce i 2 z metą w Czechosłowacji). Górskim etapem był etap 4. z Jeleniej Góry do Liberca. Najdłuższy etap liczył 236 km z Liberca do Pragi. Warunki rywalizacji były trudne – słabe polskie drogi (głównie bruk) i surowy regulamin (wszystkich napraw roweru zawodnik musiał dokonywać sam, bez pomocy innych osób).
Wyścig miał dwóch bohaterów: Jugosłowianina Augusta Prosenika i zwycięzcę trzech etapów, reprezentującego Czechosłowację Jana Veselý. Jan Veselý stracił koszulkę lidera na drugim etapie na rzecz Prosenika, który wygrał cały wyścig z przewagą niemal 5 minut nad kolejnym kolarzem. Mimo, że Veselý wygrał trzy etapy to jednak poniósł poważne straty na skutek upadków i pięciominutowej kary za nieregulaminową zmianę koła.
W klasyfikacji drużynowej zwyciężył zespół Polski I, którego trzech reprezentantów zmieściło się w pierwszej dziesiątce.
Sędzią głównym wyścigu był Polak Franciszek Machay.
Praga-Warszawa
Zawodnicy startujący w Pradze mieli do pokonania 1144 km. Trasa wyścigu podzielona była na 8 etapów (4 z metą w Czechosłowacji i 4 z metą w Polsce). Dwa etapy ze Zlina do Żyliny i z Żyliny do Katowic były etapami górskimi. Jednym z etapów (Katowice-Kraków) była drużynowa jazda na czas, w której zwyciężył zespół Jugosławii. Była to tzw. próba szybkości a wyniki tego etapu nie były wliczane do klasyfikacji generalnej wyścigu.
W klasyfikacji generalnej zwyciężył Jugosłowianin Aleksander Zorić, który nie wygrał żadnego etapu. Po dwa etapy indywidualnie wygrywali: Milan Poredski z Jugosławii, Emanuel Krejčů z drugiego zespołu Czechosłowacji oraz reprezentant Polski Wacław Wrzesiński.
W klasyfikacji drużynowej podobnie jak w wyścigu Warszawa-Praga zwyciężył zespół Polski I. Sędzią głównym wyścigu był Karel Tocl z Czechosłowacji.
W poniżej galerii prezentujemy zdjęcia z archiwum NAC wykonane przez Stefana Rassalskiego podczas przejazdu kolarzy przez Warszawę. Niestety z danych archiwum nie wynika, czy prezentowane zdjęcia pokazują start pierwszego czy metę drugiego wyścigu.
Źródło: NAC
Zobacz również:
Olimpiada w Londynie (1948)
Polska – ZSRR 2:1 (1957)
Lata 50. FSO produkcja Warszawy
Sprzęt pożarniczy – galeria archiwalnych zdjęć