Wycinka drzew w Kolumbii Brytyjskiej (1900 - 1930)

Ukończenie Kanadyjskiej linii kolejowej Pacyfiku w 1886 r. zapoczątkowało handel drewnem w Kolumbii Brytyjskiej, umożliwiło eksploatację lasów w Kanadzie. Pomimo trudnego terenu i dużej ilości wysokich cedrów i jodły obszar ten był atrakcyjnym źródłem do pozyskiwania masztów dla statków oraz innych produktów z drewna. W zimniejszych wschodnich lasach Kanady wycinka drzew była łatwiejsza. Powaloną tarcicę można było ześlizgiwać po zaśnieżonych drogach. Na zachodzie zaś trzeba było budować drewniane drogi. Drzewa były transportowane z gór do wody przez woły, ciężarówki, specjalne rynny i tory kolejowe rozciągające się nad kanionami na świeżo zbudowanych mostach kozłowych. Do 1930 r. połowa rocznych zbiorów drewna w Kanadzie pochodziła z Kolumbii Brytyjskiej.

Drwale pracowali od świtu do zmierzchu, sześć dni w tygodniu, i żyli w obozach składających się z piętrowych domków, których zapach – mieszanka dymu, potu i suszącej odzieży – był bardzo nieprzyjemny. W obozach przestrzegano surowych reguł. W wielu z nich nie można było spożywać alkoholu, a podczas posiłków rozmowy były zabronione (jak w klasztorze!). Jedzenie było zwykle na najwyższym poziomie i podawane w ogromnych ilościach. Drwale spalali około 7 000 kalorii dziennie, co tłumaczy ich żarłoczny apetyt.

Zobacz jak wyglądała wycinka drzew w Kolumbii Brytyjskiej w latach 1900 – 1930!