Wizyta Królowej Elżbiety w Indiach (1961)

Królowa Elżbieta jako pierwszy monarcha odwiedziła Indie po ogłoszeniu przez ten kraj niepodległości i zrzuceniu jarzma brytyjskiego kolonializmu. Pierwsza wizyta Królowej Elżbiety w Indiach miała miejsce w 1961 r., kiedy ona i jej mąż, książę Phillip, zwiedzili największe miasta w kraju, takie jak Mumbaj, Chennai i Kalkuta (wówczas odpowiednio Bombaj, Madras i Kalkuta). Odwiedzili także najbardziej rozpoznawalny zabytek Indii, Taj Mahal oraz byli gośćmi honorowymi podczas Parady Dnia Republiki.

Choć Wielka Brytania była w gronie zwycięzców po drugiej wojnie światowej, skutki tego konfliktu były głębokie, zarówno w kraju, jak i za granicą. „Wiatr zmian” ostatecznie oznaczał, że dni Imperium Brytyjskiego były policzone. Wielka Brytania przyjęła politykę pokojowego wycofywania się ze swoich kolonii, kiedy stabilne, niekomunistyczne rządy były gotowe do przekazania im władzy. Kontrastowało to z innymi potęgami europejskimi, takimi jak Francja i Portugalia, które toczyły kosztowne i ostatecznie nieudane wojny o utrzymanie imperiów w stanie nienaruszonym. W latach 1945–1965 liczba osób pod brytyjskimi rządami poza samą Wielką Brytanią spadła z 700 milionów do pięciu milionów, z czego trzy miliony mieszkały w Hongkongu.

Od końca lat 40. do połowy lat 60. Indie podtrzymywały bliskie relacje z Wielką Brytanią. New Delhi i Londyn utrzymywały szczególne stosunki ze względu na wspólne więzi historyczne, instytucje polityczne, zainteresowanie rozwojem gospodarczym, wysoki poziom handlu między Indiami i Wielką Brytanią oraz brytyjskie inwestycje w Indiach.