Przemyśl podczas II wojny światowej

Przemyśl do czasu II wojny światowej było także siedliskiem ludności żydowskiej, która stanowiła według spisu z 1931 29,5% mieszkańców miasta i posiadała 4 synagogi. W dniach 16-19 września 1939 Einsatzgruppe zur besonderen Verwendung pod dowództwem Udo von Woyrscha oraz Einsatzkommando 3/I pod dowództwem Alfreda Hasselberga, przy udziale jednostek Wehrmachtu, aresztowały i rozstrzelały w okolicznych miejscowościach (Pikulice, Przekopana, Medyka) co najmniej 800-900 Żydów. Był to największy pogrom ludności żydowskiej do czasu napaści Niemiec na Związek Radziecki w 1941.

Od września 1939 roku, gdy miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną, w Przemyślu stacjonowała 99 Dywizja Strzelców pod dowództwem gen. Andrieja Własowa. Dywizja ta zasłynęła w czerwcu 1941 roku sześciodniową obroną miasta przed wojskami hitlerowskimi.

27 lipca 1944 Przemyśl został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej przez żołnierzy 1 i 3 armii pancernej gwardii oraz 13 armii i 1 samodzielnego korpusu kawalerii gwardii 1 Frontu Ukraińskiego.

W czasie II wojny światowej zniszczeniu uległo około 45% miasta, w szczególności dzielnica żydowska i przedmieścia. Zniszczona została katedra oraz fronton kościoła franciszkanów, na Zasaniu spalone zostały budynki klasztoru i kościoła Benedyktynek.